Storydż (ang. Storage) to po prostu magazynowanie. Książki, płyty CD, tradycyjne zdjęcia, rachunki i gwarancje od telewizora czy nowego telefonu wkładasz do kartonu i odkładasz na półkę – magazynujesz.

A można tez inaczej: e-booki, utwory muzyczne .mp3, zeskanowane fotografie, kopie elektroniczne rachunków i gwarancji trzymasz na dysku w komputerze.

A można jeszcze inaczej: dokumenty elektroniczne trzymasz na domowym dysku zewnętrznym, który jak potrzebujesz podpinasz do komputera – i to już jest Storage.

W pracy zapisujesz swoje dokumenty na dysku sieciowym, tak żeby inni mieli tez do tych dokumentów dostęp – to już jest Storage sieciowy, tych dokumentów jest tak dużo, że nie mieszczą się na jednym dysku, co wtedy? Zobacz odpowiedz na kolejne pytanie

Mamy tak dużo danych, że nie mieszczą się na jednym dysku zewnętrznym, dokładamy kolejne dyski i umieszczamy je w jednej obudowie z zasilaczem – takie urządzenie nazywamy macierzą dyskową.

Zazwyczaj do jednej macierzy możemy zainstalować 24 dyski, danych przybywa zapełniły się już nam wszystkie dyski – dokładamy druga macierz? Niekoniecznie, możemy dołożyć półkę wygląda tak samo jak macierz, ale mniej elektroniki (czyli tańsza!) i bez macierzy „głównej” nic z niej nie przeczytamy. Takich półek możemy podłączyć kilkanaście do jednej macierzy w zależności od modelu i typu.

Innym rodzajem Storage jest biblioteka taśmowa – tak jak w klasycznej bibliotece na półkach leżą „książki” w naszym przypadku tasiemki np. LTO8, jak chcemy coś z tej biblioteki pobrać, podjeżdża robot, który wyjmuje taśmę z półki, wkłada do napędu (tak jak kiedyś taśmę do magnetowidu czy magnetofonu) i następuję odczyt zapisanych tam danych. Dostęp jest wolniejszy niż do danych na dyskach macierzy, ale jest to zdecydowanie najtańszy sposób przechowywania danych, szczególnie tych rzadziej używanych.

Podaj nam, ile miejsca potrzebujesz na dane, do czego chcesz połączyć macierz (jaki serwer, przełącznik) jakim kabelkiem (miedzianym czy światłowodowym), a my dobierzemy odpowiednia macierz z oferty IBM, a i jeszcze jedno podaj nam kto będzie Użytkownikiem Końcowym – ma to wpływ na cenę.

Bardzo podobne, ale nie do końca takie same, różnią się przede wszystkim niezawodnością.
Przez jaki czas udało Wam się zapełnić dysk, którego używacie w swoim laptopie czy komputerze stacjonarnym? Co najmniej kilka lat. Dyski stosowane w macierzach takich jak IBM maja tajemniczy współczynnik DWPD (Drive Writes Per Day) oznacza, ile razy dziennie dysk może być zapisywany przez okres gwarancyjny, aby trzymał swoje parametry. Współczynnik ten wynosi 1, 3 6 i więcej co pokazuje o ile bardziej niezawodne musza być dyski w macierzach chociażby ze względu na ten parametr wielokrotności zapisu.

Nie to nie jest trudne, pamięć masowa to inaczej Storage, a jak storage to popatrz na odpowiedz na pytanie E3

Twój Klient ma na pewno współdzielone pośród pracownikami takie jak faktury, zamówienia, instrukcje, katalogi, do których każdy z pracowników chciałby mieć szybki dostęp. Można zainstalować serwer, a w nim dużo dysków. Serwer może mieć awarię – nie mamy wtedy dostępu do dysków z danymi. Dodatkowa macierz z podwojonym pojedynczymi punktami awarii zmniejsza ryzyko utraty dostępu do danych, a 2 takie macierz pracujące jednocześnie (tzw. klaster niezawodnościowy) praktycznie brak dostępu do danych eliminuje.

Dobrze trafiłeś to jest strona, gdzie znajdziesz podstawowe informacje i kontakt do specjalistów z zakresu pamięci masowych w Ingram Micro, którzy pomogą Ci doprecyzować pytania Klienta i zaproponować mu rozwiązania sprzętowe w oparciu o produkty wiodącego producenta rozwiązań pamięci masowych – firmy IBM

Inwestycja w macierz jest na pewno opłacalna, pozwoli na magazynowanie wszystkich Twoich danych w jednym miejscu, zapewni ich bezpieczeństwo i szybki i niezawodny dostęp do nich.

Macierz dyskowa – urządzenie zawierające zbiór od kilku do kilkuset dysków fizycznych, które pogrupowane są w kilka do kilkudziesięciu grup RAID, które są widziane przez system operacyjny komputera jako pojedynczy dysk logiczny.

IBM dysponuje macierzami dla każdego, charakteryzującymi się jednolitym prostym interfejsem do zarządzania oraz wzrostem funkcjonalności i wydajności wraz z coraz bardziej zaawansowanym modelem macierzy. Aktualnie dostępne w sprzedaży modele serii Flashsystem znajdują się na górze tej strony.

Rodzina macierzy Flashsystem jest grupą produktów, która jest adresowana do każdego odbiorcy. Z macierzy IBM może korzystać firmy, która mają niewielkie zasoby danych, nie duże obciążenia, jak również firmy mające duże zbiory danych, wymagające ekstremalnych wydajności. W rodzinie IBM Flashsystem są rozwiązania zarówno oparte o dyski i moduły SSD, czyli All-Flash, jak i rozwiązania mieszane czyli rozwiązania hybrydowe.
Poniżej obraz pokazuje jak wzrasta funkcjonalność macierzy w zależności od typu macierzy, przy zastosowaniu jednolitego zarządzania i interfejsu:



Przydatne linki:

IBM FlashSystem 5015 oraz 5035
IBM FlashSystem 5000 Family Products
IBM FlashSystem 5200
IBM FlashSystem 7300
IBM FlashSystem 9500

Przy lawinowo przyrastających danych zasoby alokowane w serwerach zaczynają być nie wystarczające i potrzebujemy rozbudować przestrzeń bez wymiany serwera. Często bywa też i tak że zasoby na serwerach są podzielone na różne przestrzenie i jedne są prawie w pełni zapełnione, a inne są nadal wolne. Takie sytuacje powodują „marnowanie” przestrzeni dyskowej. W serwerach najczęściej zasoby przechowywane na dyskach są udostępniane przez jeden kontroler dyskowy, co może stanowić pojedynczy punkt awarii. By optymalizować zasoby dyskowe i zwiększyć ich wykorzystanie, oraz bezpieczeństwo najlepiej jest zastosować zewnętrzną macierz dyskową firmy IBM. Zewnętrzne nowoczesne macierze IBM, są wyposażone w dwa kontrolery z pamięci podręczną cache, co zwiększa bezpieczeństwo przechowywanych danych. Możliwość elastycznej konfiguracji, zwiększamy wykorzystanie przestrzeni dyskowej, oraz w razie potrzeby nowej przestrzeni, możemy dodać dodatkowe półki z dyskami (półki rozszerzeń) i rozbudować istniejącą przestrzeń. Nowoczesne macierze IBM umożliwiają wirtualizację zasobów, co pozwala na zwiększenie wydajności macierzy, przy minimalnych kosztach.

Macierze IBM Flashsystem składają się z pojedynczego węzła, który posiada dwa identyczne kontrolery dla zachowania wysokiej dostępności w przypadku awarii jednego z nich.



Półki rozszerzeń, którymi można rozbudować macierz o następne dyski, przykład:



Chcesz dowiedzieć się więcej -zapytaj naszego Virtualnego Asystenta, który pojawi się w prawym dolnym rogu ekranu lub skontaktuj się ze specjalistą z Ingram Micro

Serwery najczęściej mogą mieć maksymalnie do 24 dysków w jednej obudowie. Najczęściej by stworzyć jednolitą przestrzeń dyskową, stosowany jest jeden kontroler dyskowy, co może powodować, że taki kontroler będzie pojedynczym punktem potencjalnej awarii i z tego powodu możemy stracić dostęp do zapisanych na dyskach danych. W serwerach najczęściej jest możliwość tworzenia grup dyskowych zabezpieczonych wybranym poziomem RAID, tylko w obrębie tego samego typu dysku i tej samej pojemności, np. Mamy w serwerze 6 dysków SAS o pojemności 900G oraz 6 dysków SSD o pojemności 800G oraz 6 dysków 1,92T SSD. Przy takiej konfiguracji będziemy mieli trzy niezależne grupy dyskowe pracujące niezależnie od siebie. Najczęściej nie można stworzyć jednej przestrzeni, w ramach której, można będzie tworzyć wolumeny, które będzie można wystawić do serwerów. Takie podejście może powodować nierównomierne obciążenie dysków i powodować powstawanie “wysp” dysków twardych. Takich ograniczeń i wąskich gardeł nie mają macierze dyskowe. Macierze z rodziny IBM Flashsystem dysponują nadmiarowymi kontrolerami, które w razie awarii jednego z nich, powodują automatyczne przełączenie ruchu na działający kontroler. Poza tym macierze IBM dysponują mechanizmem wirtualizacji przestrzeni dyskowej, co umożliwia tworzenie jednolitej przestrzeni dyskowej ze wszystkich dysków zainstalowanych w macierzy i z tej przestrzeni wystawiać wolumeny do serwerów. Takie konfigurowanie dysków fizycznych w macierzy pozwala na większą utylizację dysków, unikanie tworzenia “wysp” dyskowych i poprzez wewnętrzne mechanizmy macierzy umożliwia zwiększenie wydajności macierzy, co przekłada się na przyspieszenie pracy serwerów. Dzięki budowie modularnej macierzy, mamy większe możliwości rozbudowy przestrzeni dyskowej niż w serwerach. Obecnie rozwiązania macierzowe, przestają być wąskimi gardłami w łańcuchu przetwarzania danych.

Przykładem obrazującym powyższy zapis jest schemat jak może być z dyskami w serwerze a jak jest z dyskami w macierzy:

Macierze dyskowe możemy podłączać do serwerów za pomocą protokołów SAN lub NAS.

Protokoły SAN umożliwiają dostęp blokowy do danych. Oznacza to że, serwery widzą bloki danych, czyli dokładnie tak, jakbyśmy mieli dyski wstawione do serwera. Następnie bloki danych są z poziomu systemu operacyjnego są formatowane do formy zrozumiałej dla systemu operacyjnego zainstalowanego na serwerze. Tymi protokołami są protokoły iSCSI (pracujące w standardzie 1Gbit lub 10Gbit), protokół FC (Fibre Channel) oraz protokół SAS (Serial Attached SCSI)

Protokoły NAS
Są to protokoły, które umożliwiają dostęp plikowy. Na macierzy jest już system plików a udostępnia serwerom, komputerom stacjonarnym, notebookom przestrzeń gdzie możemy zapisywać pliki i foldery. Tymi protokołami są protokoły NFS- protokół przede wszystkim dla Unix (Linux). Obecnie ten protokół jest również wykorzystywany dla podłączenia zasobów dyskowych do aplikacji typu VMWare lub baz danych.

IBM, w swoich macierzach dyskowych wykorzystują protokoły blokowe, czyli iSCSI 1Gbit i 10Gbit, FC oraz SAS.

Co to znaczy? Macierze to urządzenia do których mamy dostęp blokowy, czyli nasze dane są w formie bloków wystawiane do serwerów i poprzez serwery są udostępniane poszczególnym użytkownikom. W macierzach blokowych wykorzystujemy protokoły SAN, czyli FC, iSCSI oraz SAS. Przy użyciu wymienionych protokołów możemy podłączać macierze do serwerów bezpośrednio. Takie podłączenie nazywamy Direct Attached Storage. Do jednej macierzy możemy wtedy podłączyć ograniczoną ilość serwerów. Może być ich tyle ile portów w kontrolerze macierzy. Podłączenia typu DAS są stosunkowo tanimi, bo nie ma dodatkowych urządzeń, ale mają ograniczenia wynikające z ograniczonej ilości portów w macierzy oraz tworzy się w ten sposób niezależne “wyspy” macierzy dyskowych. Takich ograniczeń nie mają podłączenia, które wykorzystują urządzenia zwane przełącznikami. W zależności od tego jaki protokół wybierzemy, takie stosujemy przełączniki. Gdy korzystamy z protokołów iSCSI stosujemy ogólnie dostępne przełączniki sieciowe. Gdy zastosujemy protokoły FC, stosujemy dedykowane przełączniki FC. Takie połączenia pozwalają łączyć dowolną ilość macierzy dyskowych z dowolną ilością serwerów. Parametry te są najczęściej określone w macierzach dyskowych i przełącznikach.

Przykładowe podłączenie serwerów:

Żeby móc zapisać swoje dane z notebooka na macierzy, musimy mieć nasz notebook podłączony do serwera, który jest podłączony do macierzy i zasoby macierzy są wystawiane do serwera w formie literki dysku. W tym momencie otwieramy nasz eksplorator plików podłączamy dysk sieciowy z serwera (tzw mapowanie dysku) i już znanymi nam mechanizmami kopiowania przekopiowujemy nasze dane na dyski macierzy.

Tak, macierze IBM z rodziny Flashsystem mają wbudowane porty 1Gb lub 10Gb w standardzie RJ45, w zależności od modelu. Poza tym macierze można wyposażyć w dodatkowe porty FC 16Gb lub 32Gb i jednocześnie podłączyć zasoby macierzowe do serwerów po obu protokołach iSCSI i FC.

Macierze IBM Flashsystem, można podłączać zarówno bezpośrednio do serwerów jak i poprzez przełączniki. Podłączenia bezpośrednie serwer- macierz nazywane jest DAS (Direct Attached Storage). Podłączenia te są, przede wszystkim, stosowane w połączeniach z wykorzystaniem interfejsu SAS. Jest to wydajne i tanie podłączenie macierzy do serwerów. Słabą stroną jest możliwość podłączenia ograniczonej ilości serwerów do macierzy. Ilość jest ograniczona do ilości portów w macierzy. Najczęściej jest to do maksymalnie 4 serwerów. Również można bezpośrednio podłączyć macierz do serwera z zastosowaniem protokołów iSCSI 1Gb, 10Gb i 25Gb oraz FC (fibre channel) 16Gb lub 32Gb. Takie podłączenia mają ograniczone możliwości podłączenia serwerów, z powodu ograniczonej liczby portów w macierzy. Zastosowanie przełączników sieciowych dla połączeń wykorzystujących protokół Ethernet, a dla Fibre Channel przełączników FC, pozwala na zwiększenie ilości podłączanych serwerów oraz pozwala tworzyć elastyczne sieci pamięci dyskowych.

Macierze IBM serii FlashSystem mają możliwość rozbudowy pamięci cache. W zależności od modelu, możemy rozbudować pamięć cache od 32GB do 64GB (modele FS5015 i FS5035), do 512GB (FS5200), do 1,5TB dla macierzy FS7300 oraz do 3TB w modelu FS9500. Macierze w standardzie posiadają porty 1Gb iSCSI lub 10Gb iSCSI, w zależności od modelu. W każdej z nich można dodatkowo dodać porty FC 16Gb/32Gb, 10Gb iSCSI SFP+ lub 25Gb SFP28. Poniżej tabela pokazująca maksymalne parametry jakie można osiągnąć w poszczególnych modelach macierzy IBM FlashSystem.



Macierz FS5015 możemy rozbudować do modelu wyższego czyli FS5035 jedynie poprzez zakup i wymianę samych kontrolerów. Karty rozszerzeń, konfiguracja dyskowa oraz numer seryjny urządzenia pozostaną bez zmian.

Szyfrowanie zasobów macierzy jest możliwe w macierzach IBM od modelu FS5035 wzwyż. Szyfrowanie to proces kodowania danych tak, aby tylko upoważnione strony mogły je odczytać. Szyfrowanie danych jest chronione przez algorytm Advanced Encryption Standard (AES), który wykorzystuje 256-bitowy symetryczny klucz szyfrowania w trybie XTS, zgodnie z definicją w standardzie IEEE 1619-2007 i NIST Special Publication 800-38E jako XTS-AES-256. IBM nie wykorzystuje specjalistycznych dysków SED. Przechowywanie kluczy szyfrujących może się odbywać na dostarczanych kluczach USB, lub na serwerach z oprogramowaniem dedykowanym do przechowywania kluczy szyfrujących.

Poniższa tabela pokazuje jakie procesory są wykorzystane w najpopularniejszych macierzach serii FS5000.



W macierzy FS7300 zastosowane są 2 procesory Intel 10- core na kontroler (4 na macierz). Macierz FS9500 posiada 2 procesory Intel 24- core na kontroler (4 na macierz).

Więcej informacji można znaleźć pod linkami:

http://www.redbooks.ibm.com/redpapers/pdfs/redp5587.pdf

http://www.redbooks.ibm.com/redbooks/pdfs/sg248449.pdf

Tak, począwszy od modelu FS5035 poprzez FS5200, FS7300 do FS9500 można łączyć macierze w klaster niezawodnościowy. Modele 5035 oraz 9500 można łączyć w klaster składający się z dwóch macierzy, natomiast modele 5200 i 7300 w klaster składający się z 4 macierzy. Klastry mogą być dwóch rodzajów: klaster wydajnościowy lub tak zwany Hyper Swap, czyli klaster rozciągnięty pomiędzy dwie lokalizacje i wykorzystujący replikację dwu kierunkową.

Więcej informacji na temat klastrów Hyper Swap można znaleźć pod linkiem:

http://www.redbooks.ibm.com/redpapers/pdfs/redp5597.pdf